Eerste bericht uit Zuid Afrika

Tijd voor een eerste bericht uit Afrika! Nog (bijna) geen wilde dieren en ook nog niet echt spannende verhalen, maar toch even een update. Op de dag van vertrek zat ik al vroeg klaar, slotje op de koffer. Joris keek nog even op de website van Schiphol, vluchten gecanceld. Reden: sneeuw! De volgende dag bleek opnieuw de vlucht naar Heathrow gecanceld, maar stond de vlucht vanaf Heathrow naar Cape Town wel nog in de planning. Op schiphol hebben we een andere vlucht kunnen regelen, echter wel naar Gatwick. Nog een flinke busrit en ca. 5 uur vertraging later vlogen we dan eindelijk naar Afrika. We hebben nog schuchter lachend om een upgrade gevraagd, dit werd beleefd genegeerd.

Het plan: een auto kopen met daktent en alle toebehoren en dan ca. 6 maanden door verschillende Afrikaanse landen rijden. Zuid Afrika, Lesotho, Zwaziland, Mozambique, Malawi, Tanzania, Zambia, Zimbabwe, Botswana en Namibie en misschien ook Kenya. Dit plan kwam tot stand door een gesprek tussen Joris en een collega voor hem. Deze man en zijn vriendin (Luc en Nelleke) gaan al jaren naar dit continent en zij vertellen er met zoveel enthousiasme over dat we dit wel moesten gaan ontdekken! We hadden in Nederland al wat dingen uitgezocht, maar natuurlijk bleek alles een stuk ingewikkelder toen we eenmaal hier waren. De eerste paar weken hebben met name in het teken gestaan van veel vragen/ onduidelijkheden; up’s en down’s, afhankelijk van wie we spraken; best wat frustraties en heel veel afwachten. Het aanbod auto’s dat echt geschikt is voor een dergelijke trip bleek een stuk beperkter dan verwacht. Dit geldt voor alle spullen die je verder nodig hebt, zoals gereedschap en kampeerspullen. Wij gingen graag voor gemak, wat inhoudt dat we voorkeur gaven aan de enkele auto’s waar al wat spullen bijzitten. Verder wil je enerzijds een wat oudere auto omdat er zo min mogelijk elektronisch moet zijn (aangezien dat lastig te repareren is), anderzijds wil je ook niet met een oud barrel op pad. Tevens zijn wij gebombardeerd met het diesel/ benzine vraagstuk. Diesel is goedkoper, de motor gaat langer mee, maar is kwetsbaarder door het pompsysteem. Benzine is vrij duur en wat gevaarlijker om te vervoeren en het motorblok moet weer niet te veel km hebben, maar op veel plekken te krijgen. Het cliche beeld van niet te vertrouwen autodealers bleek trouwens volledig correct. We hebben een paar bijzondere situaties meegemaakt, zoals 1 met een schreeuwende verkoper (tegen iemand anders, maar zei ons genoeg) en 1 die een auto probeerde te verkopen die al verkocht was, waarbij het geld die middag binnen zou komen, maar als we snel waren mochten wij ‘m wel hebben!! Het was ook nog spannend om ons te laten registeren, wat moest gebeuren bij het Civil Centre. Toen we daar navraag deden, gaf de jongen achter de toonbank aan dat er 3 formulieren zijn en dat we die moesten invullen en dan met paspoort en 2 pasfoto’s terugkomen. We lazen vervolgens ergens dat het wel 6 (!) weken kon duren om dit geregeld te krijgen. Toen we terugkwamen voor de registratie stonden we nog geen 5 minuten later buiten met een erg officieel uitziend document, onze registratie. Enorme meevaller dus!

Na veel wikken en wegen over de auto hebben we een keuze gemaakt (en daar vervolgens nog dagenlang over gepraat, lopen tobben, een paar keer van teruggekomen omdat iemand ons weer eens iets vertelde waardoor we toch vonden dat we voor een ander type moesten gaan en vooral veel internet research gedaan. We vonden dit een behoorlijke kwelling. En hierop volgend hebben we een week moeten besteden aan het vinden van een verzekering die ons zou dekken in de verschillende landen en bij de extra ‘4x4 gevaren.’ Dit is was enorm frustererend omdat de communicatie erg slecht verliep en er veel valse hoop werd gegeven. Steeds legden we zorgvuldig uit dat we NIET Zuid Afrikaans zijn, maar wel een Zuid Afrikaanse auto willen kopen. Daarbij legden we steeds zo uitgebreid mogelijk uit wat ons plan was qua route. De reactie was dan steeds heel positief, t was allemaal mogelijk, geen probleem. Vervolgens hadden we iemand ca. 30 minuten aan de telefoon en aan het einde van het gesprek leek dan pas het kwartje te vallen. “Oh, jullie zijn niet Afrikaans, nee dan kan ik u niet verzekeren?!!!” We hebben zoveel gesprobeerd, via telefoon en email. Vaak werd er ook gezegd dat we direct, via de mail, een quote zouden krijgen en vervolgens kwam deze dan niet. Uiteindelijk hebben we 1 verzekering gevonden die ons wel wilde verzekeren. Toen we ons hier na een tijdje in konden berusten hebben we eindelijk het geld voor de auto overgemaakt. De auto, een Mitsubishi Pajero 3.5 V6 uit 1998, zie de foto’s. De verkoper bleek een italiaan genaamd Achille. Wij hebben denk ik bijna een week met hem doorgebracht. Het begon met een aantal bezoeken bij hem thuis. Ons 1e bezoek bestond uit het inspecteren en bespreken (en bewonderen) van de auto en een testritje (doodeng, Joris reed en moest duidelijk wennen aan het gigantische monster, al helemaal toen hij na 50 meter een pittige hellingproef moest doen! Ik heb een auto nog nooit zo hard horen grommen. Het 2e bezoek werd met name in beslag genomen door de gigantische stapel bonnen waar hij nauwkeurig doorheen ging, zijn verhaal illustererend en ondersteundend dat hij echt alles heeft gedaan om de auto (zijn ‘bambino’) in zeer goede staat te brengen en onderhouden. Ook liet hij ons vele video’s zien van tochtjes die hij met de Pajero club heeft gemaakt. Tot slot liet hij ons allerlei gereedschap zien in zijn garage. Terwijl hij mij een beetje vreemd aan had gekeken tilde hij een oud tafellaken op en kwam er een gigantische kluis tevoorschijn. Nadat hij nog even had opgemerkt dat hij hier een Berreta pistool in had liggen, maakte hij de kluis open en liet hij ons de grootste diamant zien die ik ooit heb aanschouwd (ik ben geen kenner en ook geen liefhebber, maar toch, t was een leuke ervaring). Hij bewerkt diamanten voor sieraden. Verder werden wij continu gevoed en met espresso’s verblijd door de moeder van Achille. Een klein, doch pittig en zeer spraakzaam vrouwtje. Hij heeft haar 4 jaar geleden naar Zuid Afrika gehaald omdat zij anders alleen zou zijn. De 3e keer hebben we allerlei knopjes van de auto doorgenomen en de daktent en luifel geopend. Dit vonden we beiden erg leuk, ons huis voor de komende maanden! Tijdens dit bezoek kwam zijn moeder ons bijna continu eten en drinken brengen en als ik wat servies o.i.d. terugbracht, kostte het me enorm veel moeite om weer weg te komen omdat ze zo graag vertelde over de familiegeschiedenis, tot in de kleinste detail.

Toen het geld eindelijk was overgemaakt en de auto op Joris zijn naam was gezet hebben we nog ca. 5 dagen lang met Achille geshopt! We zijn met z’n drieen naar vele winkels geweest op het gebied van 4x4, kamperen, gereedschap etc. We hielden allerlei artikelen bij op lijsten om zo de prijzen te kunnen vergelijken. Verder hebben we samen met hem ook nog wat 2e hands spullen opgehaald die we via het internet hadden gevonden. Het was echt fantastisch dat hij ons zo geholpen heeft, het heeft ons heel veel geld en tijd gescheeld.

Naast het hele autogebeuren hebben we eerlijk gezegd nog niet zoveel gedaan. We hebben een paar prachtige wandelingen gemaakt in de omgeving waar we nu zitten en lekker buiten gezwommen. We hebben in Kaapstad op 3 verschillende locaties ‘gewoond’, wat leuk was, omdat je zo de stad echt een beetje leert kennen.

Dan nog een mooi toeval-verhaal: Ik heb een vriendin uit Australie (Tanya) en ik was afgelopen zomer bij haar op bezoek in Engeland. Zij komen oorspronkelijk uit Z. Afrika. Ik heb toen ook haar broer (+diens vriendin) en zus ontmoet. Haar broer woont momenteel in Cape Town, samen met zijn vriendin. De afgelopen weken hebben we vaak samen afgesproken, lekker eten, zwemmen, drankje doen etc. We zijn ook met hun naar een boerderij gegaan waar zij vroeger heel vaak kwamen, goede vrienden van hun, de Parkers. Dit is een wijn boerderij, ‘Altijdgedacht’ . We gingen daar wijnproeven, vervolgens achterop de truck (bakkie) om de bijbehorende druiven te proeven (toen trouwens onze eerste Wildebeesten gezien en onze 1e wilde struisvogels!) en daarna een mooie bbq, dat wordt hier een braai genoemd. Terwijl we daar in hun keuken zitten komen de ouders van deze vriend binnen. We kletsen enthousiast over de trip die we gaan maken en die vrouw begint over Nederlandse vrienden van hun, Luc en Nelleke. Onze beide monden vallen open, dit zijn namelijk die collega van Joris en diens vriendin. Zij zijn al vele jaren goede vrienden en reisgenoten. Toen wij hun de laatste keer zagen in Nederland hebben wij zelfs nog een foto gezien waarop ze bijna allemaal te zien zijn!

Gister zijn we eindelijk ‘op pad’ gegaan. We hebben nog een paar dingen nodig(een 2e reservewiel en een gasfles), maar dat komt onderweg wel. Onze eerste overnachting was bij de Parkers! We hebben hier een ontzettend leuke avond gehad, heerlijk gegeten bij vrienden die verderop wonen. De eerste sterrenhemel die weer eens wat voorstelde en onze eerste nacht in de tent. We moeten helaas wel nog langs een kampeerwinkel of iets dergelijks omdat de lijm van de hoes heeft losgelaten in de hitte. Joris is nu nog even met Richard mee de wijngaarden in en we gaan zo kijken of we de route voor de komende dagen een beetje kunnen gaan plannen.

Verder nog onze eerste indrukken. Cape Town is best een leuke stad, ligt erg mooi in een baai met allemaal hoogteverschillen. Heerlijk weer, lekker warm. Op het eerste gezicht leek het ons best een plek waar wij blij konden zijn voor langere termijn. Mede omdat het wat dichter bij Europa ligt. Maar, alle apartheid narigheid is nog heel erg voelbaar. Er is een gigantisch verschil tussen arm en rijk (lees zwart en blank), hierdoor heerst er veel bitterheid en angst. Om alle huizen staan hoge hekken met spijlen/ prikkeldraad en veelal ook draad met elektriciteit erop.   ‘S avonds kun je hier niet gewoon op straat lopen, je moet overal een taxi naartoe nemen als je geen eigen vervoer hebt. De regering heeft veel geld en energie gestopt in het vergroten van de veiligheid, maar het laagje is duidelijk flinterdun. En wij vinden het bijvoorbeeld erg ironisch dat alle beveiligingsbeamten die je werkelijk overal ziet, allemaal zwart zijn. Erg jammer, want het is hier echt prachtig. We zijn erg beniewd naar de rest. En dan ga ik ook wat meer en meer indrukwekkende foto’s maken!

Liefs, Ilse (en Joris)