Vervolg West Cape

Zoveel mooie dieren en ontmoetingen met bijzondere mensen verder, maar nog steeds in The West Cape..we are taking it slow, maar genieten des te meer!

We zijn uiteindelijk nog een extra nacht bij de Parkers gebleven en hebben daar, samen met Ruth een mooi vervolg kunnen plannen. De volgende dag hebben we een prachtige tocht gemaakt langs de kust, o.a. penguins en ‘dassies’ bewonderd bij Betty’s Bay. Ons eerst volgende stop was 1 van de de zeer afgelegen boerderijen van de  familie Penwill, bij Cape Agulhas in de buurt. Hier hadden wij het geluk de vader van mijn vriendin Tanya te treffen. Hij verdeelt momenteel zijn tijd tussen deze boerderij en een boerderij in de buurt van Johannesburg). We hebben die avond met z’n 3’en een heerlijke braai gehouden op de veranda, met zelfgebrouwen wijn en port.  De volgende ochtend hebben we met een mooie oude Citroen een rondleiding gekregen over hun land (4044 hectare!) en een ‘morning swim’ gedaan in de oceaan. Daarna zijn we doorgereden richting De Hoop Nature Reserve. Heerlijk gekampeerd, voor het eerst weer eens een eigen vuurtje gestookt, die nacht genoten van de mooie sterrenhemel (de melkweg!) en de volgende ochtend vrij heftig gewekt door zeer luidruchtige, grote en brutale...bavianen! Ze zaten zelfs boven op de auto, we voelden de hele daktent heen- en weer gaan. In dit park leven verder waanzinnig veel mooie vogels die totaal niet schuw zijn, Cape Mountain Zebra’s en Bontebokken en nog veel meer.  Na De Hoop zijn we via de Swartberg Pass naar Calitzdorp. Vooraf netjes gebeld naar de camping waar we wilden slapen omdat de gids aangaf dat je moest boeken. We waren daar de enigen en hebben de hele avond Afrikaans gesproken in de bar, met de camping eigenaar, zijn vrouw en wat lokale bewoners.  De volgende nacht hebben we heerlijk geslapen op de camping bij Prins Albert en door naar Oudtshoorn. Hier woont familie van Ruth Parker (waarbij we logeerden bij Kaapstad). Zij runnen hier een prachtig centrum, midden in de Townships.

http://www.scrosoppi.org/

Voorheen werden hier ca. 9 moorden per weekend gepleegd. De meesten mensen wonen in ‘hokken’, de huisjes worden zo genoemd en kunnen bijna niet anders worden beschreven. In de deze hokken van een paar vierkante meter ‘wonen’ soms wel 16 mensen. Bijna niemand werkt en ze leven van het beetje geld wat ze van de regering krijgen.  Er wordt veel crytal meth (‘Tik’) en alcohol gebruikt. Veel mensen hebben HIV/Aids en  veel kinderen lijden bijvoorbeeld aan ‘fetal alcohol syndrome’ en andere problemen die onstaan door ongezonde leefstijl.

Het centrum wordt grotendeels gerund door vrijwilligers, er zit o.a. een klooster op het terrein. De kinderen komen er na schooltijd op eigen initiatief naartoe. Ze mogen dan eerst vrij spelen, vervolgens een late lunch (gezonde maaltijd) en dan worden ze in groepen verdeeld voor verschillende activiteiten. Aan het einde van de dag lopen alle kinderen met de begeleiders naar de kapel toe, waar een grote bel hangt en daar wordt dan gezamelijk gebeden. Na dit gebed lopen ze door naar het hek waar ze een suk fruit krijgen. Vervolgens hangen de kinderen op straat en worden ze in de avond weer thuis verwacht.

Het was heel bijzonder om een aantal dagen met deze kinderen te werken, maar ook pittig. Op het eerste gezicht allemaal normale kinderen, maar je komt er al snel achter dat de meeste kinderen erg beschadigd zijn. Je ziet bijvoorbeeld veel aggressiviteit. Ik heb 2 dagen tot ca. 13u op de ‘nursery’ gewerkt. Dit vond ik soms erg lastig omdat de leidsters daar heel anders met de kinderen omgaan dan ik zelf doe. Weinig aandacht, weinig tot geen stimulatie en veel schreeuwen. Deze vrouwen komen allemaal uit de buurt en zijn zelf ook op deze manier grootgebracht. De kinderen hebben daarentegen wel een plek waar ze veelal veiliger zijn dan thuis, ze krijgen gezonde voeding en kunnen spelen met leeftijdsgenoten. Anyways, ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen, maar dat kan ik over een paar maanden altijd nog live doen als iemand hier meer over wil horen.

Joris is vandaag een pittig stuk gaan mountainbiken in de bergen en morgen wil hij mij graag nog een waterval laten zien. Dat betekent dat we het prachtige huis van Carol en haar moeder achter ons gaan laten. We hebben enorm genoten van de gastvrijheid, de mooie maaltijden, de gesprekken en de discussies! We rijden door, in de richting van George. Ik hoop dat ik jullie in het volgende blog dan eindelijk kan verblijden met 1 van de big 5!

Liefs, ilse